Crisis - het helpt!

(Uit: Nieuwsbrief 23 van Re-member-your-Self.com van 8 oktober 2015)

Ik zie de verwonderde en wellicht verbolgen gezichten voor me bij bovenstaande uitspraak. Maar ik ben er persoonlijk een voorbeeld van en heb het aan den lijve ondervonden. Ik geef eerst een persoonlijk verhaal, maar vind het ook belangrijk, dat jij als lezer er iets aan hebt. Lees dan ook vooral de stukjes onder mijn persoonlijke verhaal, want daar gaat het eigenlijk om.

In één jaar tijd twee stevige crises en ik voel me daarna beter dan ooit. Natuurlijk niet in de tijd dat het zich voordeed. Toen zag ik het even helemaal niet meer zitten. Ik voelde me geraakt, niet gezien, niet gehoord, voorbij gegaan, een buitenstaander, iemand waar je geen rekening mee hoeft te houden. Een herkenbaar gegeven. Dat oude patroon moest blijkbaar aangeraakt worden om te kunnen worden opgeruimd. Maar dat ging met veel emotionele en fysieke pijn gepaard.
Het gevoel van pijn zat vooral in mijn lijf, specifiek mijn hartgebied. Ik vroeg me steeds af: waarom doen mensen zo tegen mij, waar verdien ik dat aan? Ik ben meestal hulpvaardig en aardig, waarschijnlijk te aardig. Als ik boos ben is er niet veel nodig dat ik daar weer overheen stap. Wat doe ik fout?

Gelukkig ervaar ik een enorme steun van mijn gezin. Heeft mijn partner Frans een oeverloos geduld. Ik denk, ik praat, ik wroet in mijzelf. Ik voel de pijn. Wat kan ik, wat moet ik. Ik ga naar binnen in mezelf, ik vraag om hulp van mijn Hoger Zelf, Al wat Is, en andere spirituele helpers.
Ineens realiseer ik mij, en natuurlijk niet voor het eerst, maar zo leek het op dat moment wel: al die emoties die ik voel en ook zo lijfelijk voel, daar heb ik voor gekozen. Ik ben hier op aarde om dat mee te mogen maken, om de diepte daarvan te mogen ervaren.
Dat was al een stap omhoog over het randje van de put. Te beseffen, dat die mensen, die mij zo raken er zijn om mij te helpen al die schakeringen van emoties te ervaren in dit leven. Ik was geen slachtoffer meer.

De volgende stap in het proces van de crisis gebeurde op een gewone doordeweekse dag in een lunchrestaurant (voor werklieden van binnen en buiten dat bedrijf), waar wij twee keer in de week, op onze boodschappendag, een kopje koffie haalden. (Ter verduidelijking: dit was in de tijd, dat wij nog in Zweden woonden, 2015)

Frans ging inmiddels ook gebukt onder mijn depressieve gevoelens, ook al was ik al wel een stapje verder. We hadden weer uitvoerig zitten praten en hij ging even naar de wc. Ik kreeg de drang om EFT (Emotional Freedom Technique) toe te passen. Een remedie, die ik jaren eerder al, me eigen had gemaakt en ook regelmatig gebruik, voor zowel lichamelijke als geestelijke ongemakken. Omdat ik de techniek al vele malen heb toegepast, zit het in mijn systeem en kan ik de procedure, met hetzelfde effect, in gedachten uitvoeren.
Ik gebruikte deze techniek nu om te accepteren dat ik me ontzettend verdrietig voelde. Misschien denk je dat ik daardoor keihard ging zitten huilen. Maar nee, ik accepteerde mijn gevoelens van dat moment en ik hoefde er niet meer tegen te vechten. Vooral dat niet meer vechten, was ontzettend belangrijk en heilzaam. Er vielen tonnen van mij af, maar ook van Frans. Hij voelde het direkt, dat er iets in de energie veranderd was, toen hij terugkwam.

Op dat moment begon ik een diepe dankbaarheid te ervaren. Het heeft een echte transformatie in gang gezet, die ik achteraf gezien, niet had willen missen.

- . - . -
 

De kern van dit verhaal om ook jou te helpen:

Accepteer jezelf en je gevoelens onvoorwaardelijk. Er tegen vechten is heel vermoeiend en levert niets op.

Misschien dat jij als lezer denkt: ja maar, haatgevoelens dan of andere 'negatieve' gevoelens. Ook die gevoelens kun je beter accepteren, dan er tegen te vechten. Op het moment dat je accepteert dat ze er zijn, zul je merken dat ze vanzelf afnemen of zelfs verdwijnen.
Een gevoel is een deel van jou dat geaccepteerd wil worden. Op het moment dat je het verstoot gaat het steeds harder roepen of komt op ongewenste momenten om de hoek kijken.

 

Wat niet werkt:

Er is een uitspraak dat wat je aandacht geeft groter wordt. Dat klopt. Op het moment dat je aandacht gaat geven aan het 'ongewenste' gevoel wordt het inderdaad groter. Je denkt dat je op de goede weg zit, want je geeft het toch aandacht en je verwacht dat het daarmee oplost, verdwijnt. Je zit uren bij de therapeut te wroeten, helemaal in die 'ongewenste' gevoelens te gaan. Je hebt het idee, dit moet toch helpen.
Er zijn nogal wat therapeuten, die zich getraind hebben in het analyseren van wat er fout is gegaan. Dan kom je vaak al gauw bij de omgeving uit. Met name ouders moeten dan vaak het loodje leggen. Schiet je daar echt iets mee op? Het bevestigt in ieder geval wel jouw slachtofferschap! En dat is fijn!
Ik persoonlijk, heb nooit in dat circuit willen zitten, zag of liever voelde de valkuilen en wist instinctief dat ik daar niets mee opschoot. Ik ga graag voor de eigen verantwoordelijkheid en eigen boontjes doppen.
Het helpt niet de schuld aan jouw ouders te geven, het helpt niet het aan anderen te geven, het helpt niet de schuld aan jezelf te geven. Er is geen schuld, er is een gevoel.

Er zijn heel wat remedies om 'ongewenste' gevoelens te onderdrukken: pillen, alcohol, ontkenning, drugs, roken, of welke vorm van onderdrukking c.q. verslaving dan ook. Zelfs slachtofferschap kan een verslaving zijn. Het zijn remedies die geen recht doen aan jou als ziel.

Ik weet zeker, dat als ik nog gerookt had, nu zo'n 21 jaar geleden, dat ik niet op deze manier door de crisis heen was gekomen. Dan had ik elke keer dat ik pijn voelde een sigaret gepakt en opgestoken. Nu ben ik door de pijn heen gegaan. Ben er niet voor weggelopen, heb ermee gestreden en uiteindelijk geaccepteerd.

Hoe gek het uit mijn mond misschein mag klinken maar zelfs energetisch werken aan een thema kan een oponthoud in het accepteren zijn. Het werkt wel verhelderend in jouw proces van zelfkennis en gaat relatief snel, mits je ervoor open staat natuurlijk. Maar het kan je ook makkelijk gevangen houden in allerlei subzaken.

 

Wat wel werkt:

Accepteer het gevoel wat er is.

Vanuit mijn ervaring weet ik, dat slechts een paar hele simpele energie oefeningen de basis zijn om bij de acceptatie te kunnen komen. Om stil te kunnen zitten in jouw eigen energie, zonder storende energiën van anderen in jouw systeem. Op dat moment heb je de optimale omstandigheden geschapen om onvoorwaardelijk vanuit jouw hart het gevoel wat zo 'ongewenst' is, te accepteren.
Omdat deze oefeningen zodanig in mijn systeem verankerd zijn, dat ze een deel van mij zijn, kon ik zelfs in een ruimte met allemaal mensen om mij heen het ultieme moment en wonder en de helende werking van de acceptatie diep in mijn wezen ervaren.

Wil jij ook deze simpele energie oefeningen leren? Dat kan! In de Basiscursus Selfhealing 'Thuiskomen bij jezelf' bestaande uit 4 online lessen van ieder 1 uur.
Ben je wel geïnteresseerd in deze cursus, maar past het jou beter dit individueel te volgen, aangepast aan jou tijd en tempo, kijk dan eens bij de Individuele Selfhealing Cursus

 

Gerelateerde artikelen (zie publicatie-overzicht):

- /publicaties/transformatie-en-crisis
- /publicaties/een-licht-voor-de-duisternis
- /publicaties/moeten-willen-of-mogen