Een licht voor de duisternis

(Uit: Nieuwsbrief 2 van Re-member-your-Self.com van februari 2009)

 

Je kent wellicht de God boeken - zoals ik ze noem - van Neale Donald Walsch.

Het zijn boeken die mij indertijd enorm bevestigd hebben in wat ik diep van binnen al wist en waar ik, hoe serieus de materie ook is, enorm om heb moeten lachen, eigenlijk moet ik zeggen mee heb moeten lachen.
Ik deel graag een stukje van hem met je, omdat het weer onder mijn aandacht kwam en mij een passende relatie leek te hebben met de naam Re-member-your-Self.

Ik heb het citaat uit een 'Een ongewoon gesprek met God' blz. 41 en 42, hier niet in zijn geheel overgenomen.

"Elke ziel is een meester, al herinneren sommigen niet hun afkomst of erfgoed. Toch schept iedere ziel de situatie en omstandigheden voor haar eigen hoogste bestemming en haar eigen, meest directe herinnering voor elk moment in het nu.

Oordeel daarom niet over de weg van het karma zoals die door anderen wordt gevolgd. Benijd succes niet en beklaag mislukking niet, want je weet niet wat succes of mislukking binnen het bestek van die ziel betekent.

Er was eens een ziel die van zichzelf wist dat zij het licht was. Het was een nieuwe ziel en daarom zeer belust op ervaring. "Ik ben het licht", zei zij. Maar alle kennis hiervan en alle uitlatingen hierover konden de ervaring niet vervangen. En in het rijk waaruit deze ziel ontsprong, was niets anders dan licht. Elke ziel was groots, elke ziel was schitterend en elke ziel scheen met de helderheid van Mijn ontzagwekkende licht. Op die manier was de betreffende kleine ziel als een kaars in de zon. Te midden van het edelste licht waarvan zij deel uitmaakte kon zij zichzelf niet zien of ervaren als Wie en Wat zij werkelijk was.

Nu was het zo dat deze ziel ernaar verlangde en verlangde zichzelf te kennen. En haar verlangen was zo groot, dat Ik op een dag zei: 'Weet je, kleintje, wat je moet doen om dit verlangen van jou te bevredigen?'.

'O, wat God? Ik heb er alles voor over!' reageerde de kleine ziel. 'Je moet jezelf van de rest van ons afscheiden', antwoordde Ik, 'en dan moet je over jezelf de duisternis afroepen.'
'Wat is de duisternis, o, heilige?' vroeg de kleine ziel. 'Dat is wat jij niet bent,' antwoordde Ik en de ziel begreep het.
En dit was wat de ziel deed, zich van het Al verwijderen, sterker nog, zij ging zelfs naar een ander rijk. En in dit rijk had de ziel het vermogen de ervaring van allerlei soorten van duisternis te ondergaan. En dat is wat zij deed.
Maar te midden van alle duisternis riep zij uit: 'Vader, Vader, waarom hebt U mij verlaten?' Net zoals jij hebt gedaan in je meest donkere tijden. Ik heb je nochtans nooit verlaten. Ik sta je altijd bij om je eraan te herinneren wie je werkelijk bent; klaar, altijd klaar, om je terug te roepen.
Wees daarom als een licht voor de duisternis en vervloek deze niet. En vergeet niet wie je bent op het moment dat je wordt ingesloten door dat wat je niet bent. Maar prijs de schepping, zelfs al wens je die te veranderen.
En weet dat wat je doet tijdens het moment van je grootste beproeving je grootste triomf kan zijn. Want de ervaring die je schept, is een uitdrukking van Wie je bent en Wie je verlangt te zijn.
Ik heb je dit verhaal verteld deze parabel - van de kleine ziel en de zon - opdat je beter zou begrijpen waarom de wereld is zoals zij is en hoe zij in een oogwenk kan veranderen zodra allen zich de goddelijke waarheid van hun hoogste werkelijkheid herinneren."