Focussen 1 - Proloog

(Uit: Nieuwsbrief 1 van Re-member-your-Self.com van december 2008)

Even een proloog om het focussenverhaal beter te kunnen begrijpen.

In juni 2007 emigreerden wij naar Zweden. In het begin enthousiast, maar na een moeilijk jaar met ziekte, het gezondheidssysteem hier en niet de mogelijkheden van alternatieve hulp die we in Nederland gewend waren; een school die duidelijk ver onder het niveau van wat David in Nederland gewend was lag en ook het lastige ertussen te komen bij de kinderen; de taal die toch echt lastiger was dan aanvankelijk leek; de kwakkelige winter, waardoor het vervoer, weliswaar op winterbanden, maar zonder dubs, toch niet zo prettig voelde, besloten wij - na onze zomervakantie 2008 in Nederland te hebben doorgebracht - om weer terug te gaan naar Nederland.
Ons huis hier in Zweden was te koop vanaf september. We hebben tot december toe 1 kijker gehad. Nu kun je alles ophangen aan economische crisis en tijd van het jaar en wij zeggen ook braaf ja tegen al die mensen die ons dat als hart onder de riem zeggen. Maar ...... wij weten wel beter en soms zeggen we dat, als we weten dat mensen ervoor open staan, om het te willen horen.
De vraag is namelijk: waren wij wel gefocused genoeg om naar Nederland terug te gaan? En het antwoord is - lees en hoor Willem de Ridder: het Universum steunt altijd.

Hoe energie weer ging stromen.

Hier begint het verhaal over het focussen.

Toen wij in 2007 besloten naar Zweden te gaan waren wij alle drie heel erg gefocused. Hier kochten we een huis binnen drie dagen. Terug in Nederland verkochten wij ons huis binnen een week.
Ook toen stonden er al geruime tijd een aantal huizen te koop in de plaats waar wij woonden, de makelaar wilde eigenlijk inzetten met een lagere prijs en onze omgeving had er ook een hard hoofd in - voorzover ze de tijd hadden, want de meesten wisten het nog niet eens en toen was het al verkocht. Sterker nog we hadden het bord nog niet eens in de tuin gezet!!! Maar..... wij waren toen dan ook heel erg gefocused.

We merkten in de afgelopen tijd (november en december), dat we hier, in Zweden, toch meer geworteld waren geraakt. Dat David (onze zoon van 11) zich, door de wisseling van klas en het herontdekken van het schaakspel - nu in clubverband - meer thuis voelt. Dat de taal steeds beter gaat. Het vervoer gemakkelijker, door de spijkerbanden die we kochten. Ook de start van de Basiscursus Selfhealing in een prachtige ruimte half februari geeft een doel hier. Maar tevens de mogelijkheden die wij via internet ook aan jou kunnen bieden. Dus wat hart en betekenis voor ons heeft weer kunnen doen. Daardoor begon de energie alweer meer te stromen. En toen we anderhalve week geleden de beslissing namen om te blijven, begon het helemaal te stromen en buitelden de ideeën over elkaar heen . En dat voelde goed voor ons alle drie. Maar je weet maar nooit. We zeggen nu, voorlopig blijven we hier.